Patologiczny hazard

Kiedy przestałeś się tym bawić ale To nie przestało bawić się Tobą...

Patologiczny hazard jest zaburzeniem uznanym przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) i sklasyfikowanym w ICD-10 pod pozycją F.63.0. Co to oznacza? Ni mniej, ni więcej, że może i powinien być leczony. Objawia się częstymi, powtarzającymi się epizodami grania lub lub zawierania zakładów, które dominują w życiu człowieka i prowadzą do naruszenia norm oraz zobowiązań społecznych, materialnych, rodzinnych i zawodowych. Hazardziści ryzykują utratę pracy, zaciągają długi, kłamią i naruszają prawo.

Jak sądzę, był taki czas, kiedy maszyny, zakłady sportowe, ruletka, czy karty były przyjemną zabawą. Jednak może tak być, że z czasem stały się one przymusem i sposobem odreagowania emocji. Intensywny popęd do gry jest w swojej istocie bliźniaczo podobny do głodu alkoholowego, czy narkotykowego. Odczuwasz nieodpartą potrzebę dalszego grania. Podobieństwa objawów, jak w uzależnieniach od substancji chemicznych na tym się nie kończą. Również występuje tu utrata kontroli. Nie udaje się dotrzymać obietnic niegrania lub grania jedynie za niewielkie stawki. Następuje zawężenie życia do czynności związanych z hazardem. Zanim się obejrzysz większość Twojej doby zajmuje organizowanie pieniędzy, granie a czasem też uciekanie przed wierzycielami. Epizody grania powtarzają się mimo szkód, pojawiających się na wielu płaszczyznach.

Terapia uzależnienia od hazardu

Czyli podobieństwa ważne, różnice jeszcze ważniejsze...

Szukając rozwiązania, musisz zapamiętać, że patologiczny hazard z jednej strony wskazuje elementy wspólne dla niego oraz dla uzależnień chemicznych.

• Uporczywe wykonywanie czynności hazardowych. Siła dążenia do ich wykonywania jest tak duża, że odbiera się ją subiektywnie, jako coś nie do odparcia.
• Uporczywe powtarzanie tych czynności mimo szkód i doznawanie niepowodzenia, w przypadku prób powstrzymania się od wykonywania tych czynności. Utrata kontroli nad owymi zachowaniami.
• Pojawienie się bardzo przykrych stanów psychicznych, a czasem dolegliwości fizycznych wtedy, gdy przedłuża się okres powstrzymywania się od tych czynności i doznawanie silnie oczekiwanej ulgi przy powrocie do ich wykonywania.

Jednakże najistotniejsze jest to, że patologiczny hazard stanowi mieszankę mechanizmów poznawczo – behawioralnych i emocjonalnych podobnych do uzależnień od substancji, z mechanizmami właściwymi tylko dla tego zaburzenia.

Terapia uzależnień behawioralnych obejmuje zatem:

• intensywny trening utrzymania abstynencji od czynności hazardowych, uwzględniający techniki specyficzne dla tego zaburzenia
• pogłębioną terapię stanów emocjonalnych, leżących u podstaw popadnięcia i pozostawania w nałogu

Potrzebujesz profesjonalnej pomocy – zadzwoń teraz 501 646 076